Sanne Joosten, wetenschappelijk medewerker
"Het is puzzelen, studeren, twijfelen, overleggen, nog eens overleggen en dan de knoop doorhakken."
Sollicitatie
Superleuk, vond Sanne Joosten de sollicitatieprocedure. Zij werd neergezet in een kamertje, kreeg een casus voorgelegd – inclusief de bijbehorende stukken – en had vervolgens vier uur de tijd om daar in goed lopend Nederlands een beschouwing over te schrijven. Het onderwerp van de casus? Rioolheffing, iets dat voor haar volkomen nieuw was. Het ging haar goed af, ze werd aangenomen als medewerker van het wetenschappelijk bureau (WB’er) bij het parket. Dat is inmiddels alweer vier jaar geleden, een periode die voorbij is gevlogen, zegt ze. ‘Na mijn studie Nederlands en fiscaal recht in Maastricht heb ik een paar jaar gewerkt in de belastingadviespraktijk, maar ik vond dat te commercieel. Mijn werk nu is stukken inhoudelijker. Bij het parket hebben we ongeveer drie weken de tijd om een beschouwing over de zaak te schrijven. Vaak heb je die tijd ook echt nodig. Het is vaak een ingewikkelde puzzel die je moet leggen. Dat begint met het bestuderen van de processtukken, de jurisprudentie, de relevante literatuur en de parlementaire geschiedenis van de wet in kwestie. Vervolgens ga je al wikkend en wegend aan de slag met het schrijven van een advies, dat uiteindelijk door de advocaat-generaal wordt verwerkt tot een conclusie. Soms wijkt die af van wat ik heb bedacht, een andere keer komen onze opvattingen overeen. Maar het is zijn stuk, zijn naam staat eronder. Het is uiteindelijk aan de raad om een besluit over de zaak te nemen, het staat hun vrij de conclusie van de advocaat-generaal al dan niet te volgen.’
Laagdrempelig
De belastingkamer heeft vier advocaten-generaal, met elk een eigen pakket. Iedere advocaat-generaal heeft drie medewerkers, diegene met de meeste dienstjaren wordt de Kabinet-oudste genoemd. Kabinet-oudste Sanne valt onder advocaat-generaal Robert Jan Koopman, ooit zelf WB’er. Sanne: ‘Wij doen voornamelijk formele zaken, dat wil zeggen dat wij niet gaan over de materiële schuld, maar ons buigen over het formele proces van het opleggen van een aanslag tot het invorderen van de belasting. Dat lijkt saai misschien, maar het is juist hartstikke spannend en leuk om bijvoorbeeld na te gaan of een schuld al dan niet mag worden ingevorderd. Het is puzzelen, studeren, twijfelen, overleggen, nog eens overleggen en dan de knoop doorhakken. Wat fijn is, is dat we hier op de derde verdieping, de verdieping van de belastingkamer, makkelijk bij elkaar binnenlopen voor advies en overleg. Extra leuk is dat wij als WB’ers in ongeveer dezelfde levensfase zitten. We zijn relatief jong en weten dat we worden geacht na een jaar of zes een baan buiten de Hoge Raad te gaan zoeken. Wat ik dan ga doen? Daar heb ik nog niet echt over nagedacht. We gaan het zien.’
Verjaard of niet verjaard
De zaak betrof of een schuld verjaard was of niet, op het eerste gezicht een redelijk overzichtelijke kwestie. Het lag anders, ontdekte Sanne. Jurisprudentie was er niet en de wet zelf was niet al te duidelijk over de aanhangige kwestie en dus voor meerdere interpretaties vatbaar. Een zaak naar haar hart. ‘Aan mijn conclusie ging heel wat denk- en leeswerk en de nodige overleggen vooraf.’ Zij legde haar advies voor aan advocaat-generaal Koopman. ‘Hij heeft enkele nuances aangebracht in overleg met ons. Over het uiteindelijke stuk waren we het allemaal eens. De raad volgde ons advies. Het was een van de boeiendste zaken die ik de afgelopen tijd onder handen heb gehad, omdat het alle ingrediënten bevatte die mijn werk zo ontzettend leuk en interessant maken.’